Maurice Béjart - Maurice-Jean Berger (1927-2007) - francuski tancerz, choreograf, założyciel i kierownik zepołów: Ballet de l'Etoile w Paryżu, Ballet du XXe Siècle w Brukseli oraz Béjart Ballet Lausanne; reżyser operowy.
Béjart urodził się 1 stycznia 1927 roku w Marsylii jako najstarszy z trójki dzieci filozofa Gastona Bergera i jego żony Germaine.
Ze względu na wątłą posturę jedenastoletniego chłopca lekarz zaleca ćwiczenia fizyczne. I tak zaczyna się przygoda Maurice z tańcem, który obok literatury i teatru, staje się jego pasją oraz całym życiem. W Marsylii zaczyna uczęszczać do Marseille Opera Ballet School. Następnie przenosi się do Paryża, gdzie jego nauczycielami tańca są: Leo Staats, Lubov Egorova, Nora Kiss i Madame Rousanne. Dzięki rekomendacji Margot Fonteyn Béjart przeprowadza się do Londynu, by uczyć się pod okiem Very Volkovej. W 1949 roku tancerz dołącza do zespołu Mona Inglesby's International Ballet w Lonydnie, gdzie tańczy szereg znaczących ról m.in. pas de deux Błękitnego Ptaka. W 1950 roku dołącza do zespołu Cullberg Ballet. To w zespole Birgit Cullberg Béjart po raz pierwszy styka się z tańcem współczesnym i odkrywa potencjał, jaki kryje ekspresja w choreografii. W Szwecji tańczy również w The Royal Swedish Ballet (1951-52). W 1952 tworzy swoją pierwszą choreografię do filmu „Ognisty ptak" (Firebird) do muzyki Strawińskiego w reżyserii Hasse Ekmana. W rolach głównych występują tancerka Ellen Rasch i włoski śpiewak operowy baryton Tito Gobbi.
W 1955 roku powstaje choreografia „Symphonie pour un homme seul", pierwszy raz wykonana przez Ballet de l'Etoile założony przez Béjarta w 1954. W 1959 roku jego talent zostaje zauważony przez nowego dyrektora Théâtre Royal de la Monnaie w Bruskeli - Maurice Huismana, choreograf tworzy słynne „Święto wiosny" (Sacre du printemps).
W 1960 Maurice Béjart zakłada w Brukseli zespół Ballet du XXe Siècle. Powstają kolejne znaczące choreografie artysty: „Boléro" (1961), „Messe pour le temps présent" (1967) oraz „L'oiseau de feu" (1970).
W 1987 zespół Ballet du XXe Siècle przekształca się Béjart Ballet Lausanne. Choreograf osiada w Lausanne w Szwajcarii. Kilka lat później (1992) podejmuje decyzję o zmniejszeniu liczby członków zespołu do 30 osób. Wtedy też powstaje L'école-Atelier Rudra-Béjart.
Spośród choreografii, które powstały dla Béjart Ballet Lausanne wymienić należy: „Le Mandarin merveilleux", „King Lear – Prospero", „À propos de Shéhérazade", „Lumière", „MutationX" , „La Route de la soie", „Le Manteau", „Enfant-Roi", „La Lumière des eaux", „Le Presbytère n'a rien perdu de son charme, ni le jardin de son éclat".
W 1961 Béjart rozpoczął karierę reżysera operowego „Opowieściami Hoffmanna" Offenbacha. Kolejne opery w reżyserii artysty to m. in„Potępieniem Fausta" Berlioza i „Don Giovanni" Mozarta.
Za wybitne osiągnięcia choreografowi przyznano w 2003 Prix Benois de la Danse.
Béjart był wizjonierem tańca, marzył, by uczynić sztukę baletową tak popularną jak kino. W ciągu życia stworzył okolo 250 prac choreograficznych, z czego ponad 40 to spektakle baletowe. Artysta opublikował również kilka książek, w tym swoje wspomnienia („La Mort subite – journal intime", „Le Ballet des mots", „Le Même et un Autre", „Lettres à un jeune danseur", „L'Autre chant de la danse. Ce que la nuit me dit", „Mathilde ou le temps perdu", „Mémoires, tome 2: La Vie de qui ?", „Théâtre: A-6-Roc", „Un Instant dans la vie d'autrui. Mémoires").
Choreograf zmarł w wieku 80 lat 22 listopada 2007 roku w Lozannie. Był w trakcie pracy nad dziełem „Le Tour du monde en 80 minutes", które okazało się jego ostatnim.
Tłumaczenie i opracowanie tekstów: Małgorzata Cwalina
Źródła tekstów:
http://www.bejart.ch/en/auto-draft/biography/
http://www.independent.co.uk/news/obituaries/maurice-bjart-influential-choreographer-who-attracted-huge-audiences-to-ballet-760253.html
http://www.theguardian.com/news/2007/nov/23/guardianobituaries.artsobituaries
http://www.nytimes.com/2007/11/23/arts/dance/23bejart.html?_r=0
www.britannica.com
Zdjęcie:
http://emuseum.kyotoprize.org/future/jp/laureates/MauriceBejart/