Kenneth MacMillan (11.12.1929 – 29.10.1992)- brytyjski tancerz baletowy i choreograf, dyrektor artystyczny Royal Ballet w latach 1970-1977
Kenneth MacMillan urodził się 11 grudnia 1929 roku w szkockim mieście Dunfermline, był synem Williama i Edith Macmillan.
W wieku 11 lat Kenneth dostaje stypendium lokalnej szkoły w Great Yarmouth. Z powodu bombardowań podczas II wojny światowej, szkoła zostaje przeniesiona do Retford w Nottinghamshire. Tam młody chłopiec pierwszy raz styka się z tańcem klasycznym. Talent chłopca zostaje szybko zauważony przez nauczycielkę tańca z Great Yarmouth- Phyllis Adams. Dla córki nauczycielki- Wendy Adams i jej przyjaciela powstaje pierwsza próba choreograficzna – duet do „I love a piano".
W wieku 15 lat Kenneth rozpoczyna naukę w Sadler's Wells School (obecnie The Royal Ballet School), gdzie otrzymuje pełne stypendium. Niewiele ponad rok później dołącza do Sadler's Wells Opera Ballet (późniejszy Theatre Ballet), a następnie do większego zespołu Sadler's Wells, z którym wyrusza w 1949 roku na swoje pierwsze z zespołem tournee do Ameryki, gdzie występuje jako Florestan w ostatnim akcie „Śpiącej królewny". MacMillan zmagał się z dużą tremą i lękiem przed występami publicznymi, co było jednym z powodów, dla których zdecydował się poświęcić pracy twórczej.
W 1953 roku powstaje pierwszy balet artysty „Somnambulism". W 1955 roku artysta tworzy „Danses Concertantes". Kolejne lata przynoszą takie choreografie jak m.in. „Noctambules"(1956), „The Burrow" (1958), „The Invitation"(1960). W 1962 choreograf tworzy dla Royal Ballet „The Rite of Spring", a w 1965 roku tworzy własną wersję baletu „Romeo i Julia" do muzyki Prokofiewa, cieszącą się popularnością po dziś dzień. Dla Stuttgart Ballet powstaje w 1965 roku choreografia do muzyki Mahlera „Song of the Earth" (Das Lied von der Erde). W latach 1960- 1966 MacMillan tworzy równiez m.in „Le Baiser de la fée", „Orpheus", „Dance suite", „Symphony", „Las Hermanas".
W latach 1966-1970 MacMillan jest dyrektorem baletu w berlińskiej Deutsche Oper. Wystawia tam „Śpiącą królewnę" oraz „Jezioro łabędzie". Tworzy jednoaktowy balet „Anastasia"(1966). Inne choreografie z tego okresu to : „Valses nobles et sentimentales"(1966), „Concerto"(1966), „Olypmiad"(1968), „The Sphinx"(1968), „Cain and Abel"(1967), „Miss Julie"(1970).
W 1970 roku artysta powraca do Londynu, by przejać po Fredericku Ashtonie funkcję dyrektora The Royal Ballet. Jako dyrektor rozszerza repertuar zespołu i włącza do niego wiele prac Balanchine'a, Cranko, Von Manen'a czy Neumeiera. W tym okresie artysta tworzy trzyaktowy balet do muzyki Massenet'a „Manon" (1974). Inne dzieła powstałe w latach 1970-77 to m.in. : „Triad"(1972), „Ballade"(1972), „Side Show"(1972), „Pavane" (1973), „Elite Syncopations" (1974), „Requiem"(1976).
W 1974 roku MacMillan poślubia australijska artystkę Deborah Williams. Mają córkę Charlotte.
W 1977 choreograf odchodzi na emeryturę i poświęca się wyłącznie choreografii. Pozostaje głównym choreografem Royal Ballet w latach 1977-1992. W 1978 wystawia balet „Mayerling". W latach 1984-1990 pełni funkcję współdyrektora American Ballet Theatre, Ostatnie lata życia artysty są bardzo owocne i przynoszą m.in. takie dzieła jak „Sea of Troubles" (1988), „The Prince of the Pagodas" (1989), "Winter dreams" (1991), "The Judas Tree" (1992).
Choreograf umiera 29 października 1992 za kulisami w Royal Opera House podczas wystawienia wznowionego spektaklu „Mayerling".
opracowanie i tłumaczenie tekstów: Małgorzata Cwalina
http://www.kennethmacmillan.com/kenneth-macmillan/biography.html
http://www.roh.org.uk/people/kenneth-macmillan
http://www.abt.org/education/archive/choreographers/macmillan_k.html
http://www.theguardian.com/stage/2010/jan/15/kenneth-macmillan-ballet-dance