Roland - 2 picsRoland Petit (13.01.1924- 10.07.2011) – francuski tancerz, choreograf
Urodzony w Villemomble (Francja) w rodzinie restauratora Edmonda Petit i jego zony Włoszki Rose Repetto, Roland od najmłodszych lat przejawia zainteresowanie tańcem. W wieku 9 lat rozpoczyna naukę tańca w l'Ecole de Danse de l'Opéra (1933). Po siedmiu latach nauki zostaje zaangażowany do corps de ballet zespołu Opery Paryskiej (1940). Pod okiem ówczesneo dyrektora Serge Lafara Petit szybko zostaje solistą. Opuszcza jednak zespół w 1944 roku.
Swoje pierwsze choreografie Roland prezentuje podczas "Soirées de la Danse" w Théâtre Sarah Bernhardt. Dzięki pomocy finansowej ze strony ojca Petit zakłada w 1945 zespół Ballets des Champs-Élysées, dla którego powstaje m.in. „Les Forains" (1945) oraz „Le Jeune Homme et La Mort" (1946). „Le Jeune Homme et La Mort" okazuje się wielkim sukcesem, poźniej tańczony m.in. przez Rudolfa Nuriejewa i Michała Barysznikowa. W 1946 zespól wywołuje sensację swoimi występami w Londynie. W zespole Petit pozostaje głównym solistą, choreografem i baletmistrzem.
W 1948 roku artysta tworzy Les Ballets de Paris. Zespół występuje na scenie Théâtre Marigny. W 1948 Roland tworzy z myślą o wybitnej tancerce Margot Fonteyn rolę kobiety kota Agaty w „Les Demoiselles de la Nuit". W 1949 powstaje balet „Carmen" z Renée ("Zizi") Jeanmaire w tytułowej roli. Choreografia nasycona pasją, emocjami, erotyzmem wywołuje sensację.


Karierę międzynarodową zapewnia artyście zaproszenie do Hollywood, gdzie współpracuje w charakterze choreografa przy filmach takich jak: „Hans Christian Andersen" (1952, z Zizi Jeanmaire i Danym Kaye), „Daddy Long Legs" (1954, z Fredem Astairem i Leslie Caron), "Anything Goes" (1955, z Zizi Jeanmaire i Bingiem Crosby ).
Po czterech latach współpracy z Hollywod i powrocie ze Stanów Zjednoczonych Petit tworzy „La Revue des Ballets de Paris" najpierw wystawiane w Théâtre de Paris , następnie l'Alhambra (1956- 1959).
W roku 1961 powstaje film „Black Tights" w reżyserii Terence Young'a z Zizi Jeanmaire, Moirą Shearer, Cydem Charisse i Rolandem Petit, na który składaja się cztery choreografie Petit („La Croqueuse de diamants", „Cyrano de Bergerac", „A Merry Mourning", „Carmen").
W latach 1967- 1969 choreograf współpracuje z Royal Ballet of London i Teatro Alla Scala di Milano, gdzie tworzy choreografie dla takich gwiazd jak Margot Fonteyn, Rudolf Nuriejew.
W 1970 roku Petit zostaje dyrektorem Paris Opera Ballet. Dla Paris Opera, jednak porzuca to stanowisko parę miesięcy później i zostaje właścicielem Casino de Paris (1970- 1975), gdzie wystawia szereg widowisk rewiowych ze swoją żoną Jeanmaire (poślubioną w 1954 roku) w rolach głównych. Powstają musicale „La Revue", „Zizi je t'aime".
W latach 1972-1998 artysta pełni funkcję dyrektora Ballet de Marseille. Dla tego zespołu tworzy choreografie: „Pink-floyd ballet" (1972), „La Rose malade" (1973), „L'Arlésienne" (1974), „Proust ou les intermittences du coeur" (1974), „Septentrion" (1975), „Coppélia" (1975), „La nuit transfigurée" (1976), „Casse noisette" (1976), „A la mémoire d'un ange" (1977), „La Dame de Pique" (1978), „La Chauve-souris" (1979), „Parisianna" (1979), „Les Amours de Franz" (1981), „Les Contes d'Hoffmann" (1982), „Le Mariage du ciel et de l'enfer" (1984), „La Symphonie fantastique" (1985), „Le Chat botté" (1985), „Ma Pavlova" (1986), „Tout Satie" (1988), „Valentine's love songs" (1988), „Le Diable Amoureux" (1989), „La belle au bois dormant" (1990), „Charlot danse avec nous" (1991), „Mère Mediterranée" (1992), „Le Guépard" (1994), „Chéri" (1996), „Le Lac des cygnes et ses maléfices" (1998).
Po opuszczeniu Marsylii choreograf osiada w Szwajcarii, ale nadal powstają nowe choreografie lub wystawia stare prace na scenach całego świata m. in w Tokio, Moskwie, Sankt Petersburgu, Pekinie, Republice Południowej Afryki, Wloszech. W swoim życiu stworzyl ponad 170 baletów.
Petit został wyrózniony m,in. odznaczeniami Commandeur de l'Ordre National du Mérite oraz Commandeur de la Légion d'Honneur.
Ze swoją żoną miał córke Valentine.
Chory na białaczkę Petit umiera w wieku 87 lat w Genewie (Szwajcaria) 10 lipca 2011 roku.

 

Tłumaczenie i opracowanie tekstów : Małgorzata Cwalina

http://www.roland-petit.fr/
http://www.abt.org/education/archive/choreographers/petit_r.html
http://www.britannica.com/EBchecked/topic/453981/Roland-Petit#ref59903
http://www.nytimes.com/2011/07/11/arts/dance/roland-petit-choreographer-is-dead-at-87.html?_r=0
http://www.theguardian.com/stage/2011/jul/11/roland-petit-obituary
http://www.theguardian.com/stage/2011/jul/11/roland-petit-choreography-ballet
http://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/culture-obituaries/theatre-obituaries/8632914/Roland-Petit.html

http://www.looseleafreport.com/au-revoir-roland-petit.html